Her şey bir hediye ile başladı!

Her şey bir hediye ile başladı!

Sene 1948…

İkinci dünya savaşı sona ermiş, ABD kesenin ağzını açmış, ekonomisi çöküntüye giren ülkeleri Sovyetler'e kaptırmamak için Marshall planını devreye sokmuştu.

Türkiye dahil 16 Avrupa ülkesine hibe şeklinde gönderilen yardımların en önemli kalemi süt tozuydu.

Sadece hibe etmiyorlar, ilkokul çocuklarına içirilmesini şart koşuyorlardı.

Teneke kutularda gönderilen süt tozu, öğretmenler odasındaki gaz ocaklarında ısıtılan suyla karıştırılıyor, çocukların evlerinden getirdikleri bardaklarla servis ediliyordu.

Tadı sütten biraz farklıydı, ağır bi kokusu vardı, 1970'lere kadar zorla içirildi.

Raf ömrü uzundu, o dönemlerde buzdolabı filan olmadığı için sayın ahalimiz tarafından pek takdir edildi.

E madem bu kadar beğendiler, hadi bakalım, sayın ahalimize süt tozu satılmaya başlandı.

Bu arada "Tereyağ zararlı, bitkisel olan trans yağlar faydalı" denilerek abd ve israil ortaklığıyla kurulan Sana yağlar ile doldu evler...

Amerikalılar bizi öz kardeşi gibi sevdiği için (!)

kâr amacı gütmeden, sevabına sattılar süt tozlarını

Sütün litresi 100 kuruş, süt tozunun kilosu 30 kuruştu, sayın ahalimiz üstüne atladı, adeta bağımlısı oldu.

Ucuz olmasına rağmen, Amerikan malı olduğu için “kaliteli” kabul ediliyordu. Süt tozu yerine süt kullanmak, ilkel bi davranıştı!

Bu arada süt üreticisi ölmüş, mandıralar iflas etmiş, amaaan bana ne'ydi.

Yardımlar sadece süt tozuyla sınırlı değildi.

Para verildi, bisküvi verildi, margarin verildi,

Amerikan bezi verildi, hurda savaş gemileri, dandik tanklar verildi.

Bunların karşılığında İncirlik gibi askeri üsler alındı, petrol arama faaliyetlerimiz durduruldu,

emekleme aşamasındaki uçak fabrikalarımız kapatıldı, yerli demiryolu hamlemiz takozlandı,

tarım bağımsızlığımızda ilk gedik açıldı.

Veee yavaş yavaş içimize yerleştiler.

“Siz zahmet edip üretmeyin, yorulmayın, ben hepsini beleşe veririm” deniyordu.

Yardım ayağıyla, açları besliyor, tembelliğe alıştırıyor, yerli üretimi durduruyor, kendine bağımlı hale getiriyor, üstüne “sempatik” görünüyordu.

Hatta "Allah ABD'ye zeval vermesin" diye dua ediliyordu.

Böyle böyle, avantayı görünce yelkenleri suya indiren bir toplum oluşturuldu, milli çıkarların yerini “beleş” aldı.

Sonuç olarak Abd "radyasyonlu" olduğu için kendi halkına yedirmediği şeyleri halkımıza yedirdi.

Yedirdiklerinin çok fazlasını da aldı.

Bu tarihlerden sonra anadolu tarihinde ilk kez çocuk felci vakaları görüldü ve de sonraları çocuk felci aşısı ‘rutin aşılar’ arasına sokuldu.

Bu aşılarda bizlere büyük paralarla satıldı.

O trans yağlar (sana, vita vs vs) kalp damarlarını tıkadığı için kalp krizleri arttı.

O nedenle diyoruz işte;

Ne pahasına olursa olsun herşeyi kendimiz üretmeliyiz.

Yerli ve milli olmalıyız.

Safiye Çetinkaya