Haftanın Vaazı, TÜKETİM AHLÂKI VE İSRAF

I-  Konunun Plânı

1. Tüketim Kavramı
2. Tüketim-İhtiyaç İlişkisi
3. İsraf, Gösteriş Ve Lüks Tüketimi
4. Tüketimde Denge Ve İktisat
5. Tüketim Prensipleri- Harcama Ve Tüketimle İlgili Görevler
6. Örnek Şahsiyetlerin Tüketim Alanındaki Örnek Davranışları
7. Genel Değerlendirme Ve Sonuç

II-  Konunun Açılımı ve İşlenişi

Konuya tüketim kavramı açıklanarak başlanabilir. Devamında tüketim ile ihtiyaç ilişkisi ele alınarak ihtiyaçlar sıralanıp, temel ve zaruri ihtiyaçlar karşılanmadan, temel ihtiyaçlara göre lüks sayılabilecek maddeleri tüketmenin iktisadi ve ahlâkî kurallara aykırı olduğu dile getirilebilir. Daha sonra Kur’an ve Sünnette konuyla ilgili olarak zikredilen âyet ve hadisler ele alınarak tüketim prensipleri anlatılır. Vaazın sonuna doğru da genel bir değerlendirme yapılarak Müslüman insanın sahip olması gereken tüketim ahlâkından bahsedilir ve açlığın, fakirliğin, işsizliğin yoğun bir şekilde yaşandığı bir zamanda sınırsızca ve sorumsuzca tüketim yapmanın, israf ve gösterişte bulunmanın Müslüman bir insanda bulunmaması gereken bir davranış olduğu vurgulanır.

Ayrıca başta peygamberimiz olmak üzere örnek şahsiyetlerin sahip oldukları servetlerini israf etmeden, temel ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra, nasıl toplum yararı için kullandıkları örnekler verilerek anlatılabilir.

III-  Konunun Özet Sunumu

Yüce Allah bizler için sayısız nimetler yaratmıştır; Kur’an’ın ifadesiyle bunları saymakla bitiremeyiz.¹ Allah herkesin rızkını verir.² Dünya ve erişebildiğimiz diğer âlemler sayısız nimetler üretmeye müsaittirler..³ Fakat şu bir gerçektir ki, insan denen varlığın sınırsız ihtirasları ve arzuları vardır. İktisadi prensip olarak ihtiyaçlar-arzu ve istekler sınırsızdır. Buna karşılık yeryüzünde yeraltı ve yerüstü servetleri ihtiyaçlara kıyasla göreceli olarak sınırlıdır. Çünkü bizim ihtiyaç ve arzularımızı karşılayacak kadar bol miktarda her an üretilmiş mal bulunmaz Dolayısıyla insanlar seçimlerini iktisadî ve ahlâki kurallara uygun olarak yapmağa mecburdurlar. Bu nedenle tüketimde, ölçülere uygun davranış, meşrûiyet, helal-haram ölçüsü, zaruret derecesine göre ihtiyaçların sıralanması ve her kademede israftan kaçınılması vardır.

İslâm’da en azıyla yetinme mecburiyeti olmadan iyi ve rahat bir derecede olmak üzere bireysel (ferdi) tüketim yasak değildir. Bu husus Kur’an’da şöyle dile getiriliyor:

“De ki:“Allah’ın, kulları için yarattığı zîneti ve temiz rızkı kim haram kılmış?” ⁽⁴

”Ey iman edenler! Allah’ın size helal kıldığı iyi ve temiz nimetleri (kendinize) haram etmeyin ve (Allah’ın koyduğu) sınırları aşmayın. Çünkü Allah haddi aşanları sevmez.”⁵ “Allah’ın size rızık olarak verdiklerinden helâl, iyi ve temiz olarak yiyin ve kendisine inanmakta olduğunuz Allah’a karşı gelmekten sakının.”⁶

İslâm’da bir yandan tüketimde yapılacak aşırı sınırlamalar kınanırken, diğer yandan haksız veya “göze batan” tüketim eleştirilir. Bu nedenle, bir kimse parasını harcarken dikkate almak zorunda olduğu şey, sadece kendi kesesi değil, aksine bir bütün olarak cemiyetin kesesi ya da kasasıdır.

İslâmî prensiplere göre tüketim harcamaları tek başına gelirin bir fonksiyonu değildir. Çünkü her ne kadar gelir artsa da tüketim alanları Allah’ın emir ve yasaklarıyla tanzim edilmiştir. Meşru alanların dışında tüketim yasaklandığı gibi, meşru alanlarda da “israf etmeme” prensibi konulmuştur.“Ey Ademoğulları! Her mescitde ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için fakat israf etmeyin. Çünkü o, israf edenleri sevmez.⁷ Ayrıca kişinin reel gelirleri arttıkça bunu yalnızca kendi tüketimi için değil, aynı zamanda yoksul akrabalarının ve komşularının  tüketimi için de kullanma sorumluluğu getirilmiştir.⁸ Buna göre bireyin tüketime dayalı davranışı, yalnızca kendi gelirinin bir fonksiyonu olmayacak, toplumun diğer üyelerinin de tüketim düzeylerini dikkate alacaktır. Çünkü Müslüman bir bireyin çevresinde olup bitenlere bîgane kalması, insanların acı   ve   ıstıraplarına   karşı   duyarsız    davranması    gerçek    müminlikle bağdaşmaz.⁹

Ayrıca Kur’an-ı Kerim’de tasarruf ve tüketimden ayrı olarak gelirin belirli bir kullanımına da işaret edilir ve bu Allah rızası için harcama olarak adlandırılır.¹⁰ Allah rızası için harcamak ise mecburi (zorunlu) veya ihtiyari (iradi) olabilir. Zekat, Allah rızası için mecburi harcamanın önemli bir kalemidir. İhtiyari, yani mecburi olmayan harcamanın sınırı ise kişinin takvasına bağlanmıştır. Rivâyetler Peygamber efendimizin, fetihlerden sonra, gelirlerin artmasıyla maddi bolluğa kavuşulmasına rağmen yaşayış tarzını değiştirmeyip, mütevazi hayatını devam ettirdiğini bildirmektedir.¹¹ Artan geliri ise sorumluluğu gereği yoksullara dağıtmıştır.

İslâm dini sosyal ve iktisadi dengeleri sağlamak için infakı emrederken israfı, lüksü ve gösteriş tüketimini de yasaklar.Yüce Allah Kur’an’da yiyip içmeye müsaade etmekte, israf etmeye ve gösteriş amaçlı tüketimde bulunmaya ise müsaade etmemektedir.¹² Çünkü gösteriş tüketimi hem kişilerin, hem de toplumun sağlıklı gelişmesine engel olur. İslâm’a göre mal varlığına dayanan bir farklılık, şımarıklığın ve gösterişin sebebi olmamalıdır.

Kur’an, tüketimde dengenin esaslarını şu âyetlerle net bir şekilde ortaya koymaktadır:

“Onlar harcadıkları zaman ne savurganlığa saparlar, ne de cimrilik ederler. Harcamaları, bu ikisinin arasında dengeli olur.”¹³

Bu âyette israfla cimrilik arasında mükemmel bir denge kurulması istenirken;¹⁴ isrâ sûresinde de aynı ilke şöyle vurgulanıyor:

“Eli sıkı olma, büsbütün eli açık da olma. Sonra kınanır ve çaresiz kalırsın.”¹⁵ Yani ne öyle ellerini boynuna bağlamış gibi cimri ol; ne de malını saçıp savur.¹⁶ Aynı surenin 26. ve 27. Ayetlerinde de infak ve harcama emredilirken tüketim sınırının ölçüsüzce aşılması yasaklanıyor:

“ Akrabaya, yoksula ve yolda kalmış yolcuya haklarını ver, fakat saçıp savurma. “Çünkü saçıp savuranlar şeytanların kardeşleridir. Şeytan ise Rabbine karşı çok nankörlük etmiştir”

İslâmi prensiplerin amacı insanları kendi imkânları oranında dengeli harcamaya sevketmektir: Harcamalar ne gelirinden çok fazla olmalı, ne de zenginliklerinin çok altında kalmalıdır. Kısaca harcamalarda orta yol (iktisat) tutmalıdır. Böylece ne servet dolaşımı engellenmiş, ne de ekonomik kaynaklar israf edilmiş olur.¹⁷

İdeal bir İslam toplumunda başkalarıyla ilgilenme, diğer insanları kendi nefsine tercih etme, dul, yetim ve hastalara bakma, misafirlere ikram etme ve her türlü sıkıntı anlarında karşılıklı dayanışma bir erdem olarak kabul edilir ve bunlar birer davranış normudur. Ekonomik olarak da Müslüman insan diğerleri için fedakarlık yapacak şekilde davranır.¹⁸ Bu bakımdan zengin insan, dilediği ve istediği kadar sorumsuzca ve sınırsızca tüketim yapamaz. Zenginliğinin sadece kendi çalışması sonucu değil, aynı zamanda Allah’ın bir lütfu olduğunu bilir ve bu sebeple, ona bu zenginliği veren Allah’a karşı, servetini Onun emrettiği biçimde kullanır, sosyal sorumluklarını yerine getirir, asla gösteriş tüketimine yönelmez.Tüketim  ve harcamalarında yalnızca kendi mutluluğunu değil, başkalarının mutluluğunu da hesaba katar ve ona göre hareket eder. Diğer bir ifadeyle Müslüman kişi mutluluğu sadece kendi tüketiminde değil, aynı zamanda fakir, yoksul ve yetimlerin de ihtiyaçlarını karşılamak için helalinden kazanıp harcamada olduğunu bilir ve ona göre hareket eder.

IV-  Konu İşlenirken Başvurulabilecek Bazı Ayetler

“De ki: “Allah’ın, kulları için yarattığı zîneti ve temiz rızkı kim haram kılmış?” ¹⁹

“”Ey iman edenler! Allah’ın size helal kıldığı iyi ve temiz nimetleri (kendinize) haram etmeyin ve (Allah’ın koyduğu) sınırları aşmayın. Çünkü Allah haddi aşanları sevmez.”^{20 “Allah’ın size rızık olarak verdiklerinden helâl, iyi ve temiz olarak yiyin ve kendisine inanmakta olduğunuz Allah’a karşı gelmekten sakının.”21}

Ey Ademoğulları! Her mescitde ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için fakat israf etmeyin. Çünkü o, israf edenleri sevmez.22

“Onlar harcadıkları zaman ne savurganlığa saparlar, ne de cimrilik ederler. Harcamaları, bu ikisinin arasında dengeli olur.”23

“Eli sıkı olma, büsbütün eli açık da olma. Sonra kınanır ve çaresiz kalırsın. 24

“ Akrabaya, yoksula ve yolda kalmış yolcuya haklarını ver, fakat saçıp savurma. “. Çünkü saçıp savuranlar şeytanların kardeşleridir. Şeytan ise Rabbine karşı çok nankörlük etmiştir” 25

V- Konu İşlenirken Başvurulabilecek Bazı Hadisler

Hz. Peygamber (s.a.v.);

“Kibirsiz ve israf etmeden yiyiniz, içiniz, giyiniz ve sadaka veriniz.”26 buyurarak israfın yasaklığını ifade buyurmuştur.

Bir defasında Hz. Peygamber (s.a.v.) Sa’d’e uğradı. Sa’d bu esnada abdest alıyordu. Resûlullah (s.a.v.), (onun suyu aşırı kullandığını görünce) bu israf nedir? diye sordu. Sa’d de, Abdestte de israf olur mu ? dediğinde
Hz. Peygamber (s.a.v) de “Evet, hatta akmakta olan bir nehirde abdest alsan bile” şeklinde cevap verdi.27

"İki haslet vardır ki bir mü'minde asla beraber bulunmazlar: Cimrilik ve kötü ahlâk."28

“Ademoğlu, karnından daha şerli bir kap doldurmamıştır. İnsana belini doğrultacak birkaç lokma yeter. Eğer mutlaka yemesi gerekli ise, midesinin üçte birini yemeğe, üçte birini içmeğe, üçte birini de nefes almaya ayırsın.”29
Hz. Peygamber varlıklı kimsenin, gurur ve gösterişten uzak kalmak  koşuluyla kendisine verilen nimetlerin belirtisini üzerinde hissettirmesinin Allah’ın hoşuna gideceğine işaret etmiştir. 30

“Allah, sana mal verdiyse, O’nun nimet ve ikramı üzerinde görülmelidir.”31

VI- Yararlanılabilecek Bazı Kaynaklar

1.Bu konuda geniş bilgi için bk, Muhlis AKAR, Tüketim Ahlâkı, Diyanet Aylık Dergi, Ağustos 2004 Sayısı.
2.Mustafa ÇAĞRICI, “Harcama ve Tüketimle İlgili Görevler” İlmihal II, Diyanet Vakfı Yay, s,535-539.
3.Sabahattin ZAİM; İslam-İnsan-Ekonomi, Yeni Asya yay. İst.1992.
4.Celal Yeniçeri İslam İktisadının Esasları, Şamil Yay. İstanbul-1980.
5.Arslan, Hüseyin; İslam’da Tüketici Hakları, Diyanet Vakfı Yayınları, Ankara, 1994.
6.İzzettin Belik, İslami Hayat, Hikmet Yayınları (çevirenler, İbrahim Cücük, Vecdi Akyüz, Salim Öğüt, Mehmet Erdoğan) İstanbul, 1992.
7.Agâh Oktay Güner, İsraf Ekonomisi, Damla Yayınevi, İstanbul, 11977
8.M. Yaşar Kandemir, İslam Ahlâkı, Nesil Yayınları, İstanbul, 1980.

1. Bkz, Nahl, 16/18.
2.  Bkz:,Hûd, 12/6.
3. Yeniçeri, Celal; İslam Açısından Tüketim, M.Ü. İlahiyat Fakültesi Vakfı Yay. İstanbul, 1996, s. 74.
4. Araf,7/32
5. Mâide,5/87
6. Mâide,5/88
7. Araf,7/31; Afzalurrahman, a.g.e, II,
8. Bkz,Nisâ,4/36; İsrâ,17/26-27; Müslim, Birr,142; İbni Mâce,Et’ime 58; Tirmizi, Et’ime
9. Heysemî, Mecmeu’z-zevâid, VIII/167; Nakvi, Haydar; Ekonomi ve Ahlâk, (Çev: İlhan Kutluer) İnsan Yay. İst-1985, s.82-84.
10. Bkz, Bakara, 2/265-268.
11. Canan, İbrahim, Kütüb-i Sitte Muhtasarı Terceme ve Şerhi, Akçağ Yay. Ankara 1990, s.459-469. 12
12. A’raf, 7/31; Nısa,4/38.
13. Furkan, 25/67.
14. Afzalur Rahman; Siret Ansiklopedisi, İnkılab Yay. İstanbul, 1996 II, 421. 15
15. İsra, 17/29
16. Ateş, Süleyman; Kur’an-I Kerim Tefsiri, Yeni Ufuklar Neşriyat (Milliyet Bsk.) İst-1995. III,
17. Afzalur rahman; a.g.e., C 2, 421.
18. Ekrem Han, a.g.e., s.44. 19
19. Araf,7/32
20. Mâide,5/87
21. Mâide,5/88
22. Araf,7/31; Afzalurrahman, a.g.e, II, 420.
23. Furkan, 25/67.
24. İsra, 17/29.
25. İsra, 17/26-27
26. Buhâri, Libâs,1;Nesâî, Zekât, 66;İbn Mâce, Libâs, 223.
27. İbn Mâce, Taharet, 48; İbn Hanbel, Müsned, II, 221
28. Tirmizî, Birr, 41, (1963).
29. Tirmizî, Zühd, 47(2381;); İbnu Mâce, Et'ime 50 (3349); İbn Hanbel, Müsned, IV, 132.
30. Tirmizî, Edeb, 54. Ayrıca bkz. Ebû Dâvûd, Libâs, 14.
31. Ebû Dâvûd, Libâs, 17; Tirmizî, Edeb, 54.

Dr. Muhlis AKAR

Diyanetliler Platformu  Grup sayfamıza katılmak için >>> TIKLAYINIZ

Dini Haberler Grup sayfamıza katılmak için >>> TIKLAYINIZ

Diyanet Duyurular Sayfamız için TIKLAYINIZ