Gazze'nin yıkıntıları arasında hayata yeniden başlamak
Alıntı Yazılar“Evden çıkarken ve eve girerken bir sürü molozun üzerinden tırmanmak zorunda kalıyoruz,” dedi. “Ama bu çadırlarda yaşamaktan daha iyi...
Mustafa el-Aşkar'ın ailesiyle birlikte Gazze'nin Şucaiye mahallesine neden döndüklerine dair basit bir açıklaması var: “Evimizi özlemiştik ve çadırlarda yaşamaktan yorulmuştuk.”
47 yaşındaki el-Aşkar, karısı ve beş çocuğuyla birlikte Aralık 2023'te Şucaiye'den ayrıldı.
Gazze Şehri'nin başka bir bölgesi olan el-Tuffah'a gittiler. Aile, uzun süre aç kalmalarına, (sağlık açısından) güvenli olmayan suları içmelerine ve Tuffah'ın İsrail ordusu tarafından kuşatılmış olmasına rağmen bir şekilde hayatta kalmayı başardı.
El-Aşkar ve ailesi, Şucaiye'ye ocak ayında yürürlüğe giren ateşkesin ardından geri dönebilmiş. El-Aşkar, tavanının bir kısmı çökmüş, duvarları yıkılmış ve ağır hasar görmüş olan evinin yaşamaya uygun olmadığını gördü.
Yine de bir odanın onarımına başladı, bazı molozları kaldırdı ve derme çatma duvarlar örmek için kumaş parçaları kullandı. “Koşullar zor ama artık evimde kendimi güvende hissediyorum” dedi.
“Çadırdan bir binaya taşınmak hayati önem taşıyordu. Ailemi şiddetli soğuktan korumak istedim” dedi.
El-Aşkar herkesin risk altında olduğunun son derece farkında.
İsrail, ateşkes anlaşmasını ihlal ederek Gazze'de şiddet eylemlerine devam etti. Yakınlarda bir hava saldırısı gerçekleştiğinde evin nasıl sallandığının anısı hala tap taze.
Yine de el-Aşkar evinde kalmaya kararlı. “Başka alternatif yok” diyor.
Gazze'deki evlerin yaklaşık yüzde 92'si yıkılmış ya da hasar görmüş durumda.
Yıkım, hayatı devam ettirmeye yönelik yaygın kararlılığı zayıflatmadı.
Kabus
Son zamanlarda güneye doğru yerlerinden edilen insanların kuzeye geri dönüş sahneleri dramatikti. Geçtiğimiz birkaç hafta içinde Gazze'nin güneyinde yerlerinden edilen insanların durumu fazla dikkat çekmedi.
43 yaşındaki Sidqi el-Necjar, Gazze'nin güneyindeki Han Yunus kenti yakınlarındaki Huzâa kasabasından bir marangoz.
Soykırım savaşından önce üç katlı bir binada yaşıyordu. Ocak 2024'te İsrail tarafından bombalandıktan sonra, o ve ailesi Gazze'nin güneyindeki başka bir bölge olan El-Mavasi'ye göç etti ve burada bir çadır kurdular.
Ailenin Huzâa'daki evinde bugün sadece iki oda ayakta ve aile oraya geri döndü.
El-Necjar eski evini gördüğünde “umutsuzluk hissettim” dedi. Ancak akrabalarından aldığı yardımla kısa süre içinde hala ayakta olan iki odanın enkazını temizleme işine girişmiş.
El-Necjar, “Her iki oda da tehlikeli,” dedi. “Uyurken üzerimize bir şeyler düşüyor. Tavanın üzerimize çökmesinden sürekli korkuyorum.”
Sidqi al-Najjar çocuklarıyla birlikte Gazze'nin güneyindeki Huzâa'da
Çimento ve diğer inşaat malzemelerinin maliyetleri Ekim 2023'ten bu yana hızla arttı. Bazı hesaplara göre bu tür malzemelerin fiyatları yüzde 400'e varan oranlarda arttı.
El-Necjar'ın evini düzgün bir şekilde yeniden inşa etmeye gücü yetmiyor. Binanın kalıntıları dış etkenlere maruz kaldığı için, metal ve kumaş kullanarak ilkel bir yama yapmaya başladı.
“Yıkılmak üzere olan bir evde yaşamak, çadırlarda yaşamaktan çok daha iyi” dedi. “Soğuk hava uyum sağlayamadığımız bir kâbusa dönüşmüştü.”
Ailenin çadırı El-Mavasi'deki bir sahile kurulmuştu. Ailenin durumu özellikle geçen yıl eylül ayında güçlü gelgitler nedeniyle çadırın sular altında kalmasıyla daha da vahim bir hal aldı.
“İşgal bize hiçbir şey bırakmadı,” dedi. “Tüm mal varlığımız yok edildi - evlerimiz, tarım arazilerimiz ve anılarımız.”
Felaket
36 yaşındaki Said el-Şurfa, Gazze'nin merkezindeki El-Bureyc mülteci kampında büyüdü. Evi geçen yıl haziran ayında İsrail tarafından saldırıya uğradı.
Harabeye dönmüş olsa da el-Şurfa harap evini, kendisinin ve ailesinin yaşamak zorunda bırakıldığı çadıra tercih ediyor.
“Evim neredeyse tamamen yıkılmıştı,” diyor.
Pencereleri ve kapıları paramparça olduğu için şimdi onları bez parçalarıyla örtüyor. Ailenin eski yatak ve battaniyelerinden bazılarını molozların altından çıkarmayı başardı, böylece üzerinde uyuyabilecekleri bir şeyleri oldu.
“Evden çıkarken ve eve girerken bir sürü molozun üzerinden tırmanmak zorunda kalıyoruz,” dedi. “Ama bu çadırlarda yaşamaktan daha iyi...”
Uzun ve zorlu yeniden inşa sürecinin başlaması için kalıcı bir ateşkes hayati önem taşıyor.
El Şurfa, “Savaş kâbusunu sona erdirmemiz gerekiyor,” dedi. “Yaşananlar gerçek bir felaketti.”
*Taghreed Ali, Gazze'de yaşayan bir gazeteci.
Taghreed Ali’nin electronicintifada’da yayınlanan yazısı Barış Hoyraz tarafından tercüme edilmiştir.
Diyanet Duyurular Sayfamız için TIKLAYINIZ
Diyanetliler Platformu Grup sayfamıza katılmak için >>> TIKLAYINIZ
Dini Haberler Grup sayfamıza katılmak için >>> TIKLAYINIZ
İlginizi Çekebilir
Bir çocuk bir elma ile gözlerini ve kalbini açar
Muhammed, kendi dünyasında yaşayan bir çocuk, bana “sevginin”, “açlıktan” daha büyük olabileceğini ve kurumuş bir elmanın bile dünyanın en büyük hediyesi olabileceğini öğretti.
Ramazan'ı Gazze halkının örnekliğiyle yaşamak
Yaşar Değirmenci, geçtiğimiz sene Gazze'de Ramazan boyunca görev yapan Dr. Farhan Abdul Azeez'in verdiği bir röportajda, Gazzelilerin Allah'a olan bağlılıklarını ve bütün imkansızlıklara rağmen Ramazan'ı yaşama biçimlerinin örnekliğini aktarıyor.
Çocuk en iyi sevdiklerinden öğrenir...
Sefa Saygılı çocuk eğitiminde dikkat edilmesi gereken hususları vurgularken ebeveynlerin çocuklarıyla diyaloğunun önemini belirtiyor.
Gazze kalpleri Kur’ân’a, İslâm’a açıyor ve kazanıyor…
Abdullah Yıldız, Gazze sayesinde Müslüman olanların ihtida hikayelerine göz atıyor.
Bir garib-ârif ölmüş diyeler..
Sözleri, güldürmüyor, düşündürüyordu ve herkes de ciddiyetle dinliyor ve hatibin, dile getirdiği ızdırablı, sosyal dertler, yüzüne de yansıyor ve cümleleri dudaklarına âdeta, yüreğinden yoğrulmuş olarak sâdır oluyordu.
Toplum kendisine 'Güzel ahlakı' öğretecek insanlar arıyor...
Yaşar Değirmenci, Müslümanların iyi örnekler olarak toplumun önüne çıkması gerektiğini ve insanlara öncülük etmesi gerektiğini ifade ediyor.